Διαβάζοντας σήμερα (με καθυστέρηση δύο εβδομάδων λόγω διακοπών και αποχής και από τις εφημερίδες ακόμα) το πολύ καλό άρθρο-κριτική του Ηλία Προβόπουλου στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας (3-7-2010) για το βιβλίο του Γιώργου Πίττα "Η Αθηναϊκή Ταβέρνα" εκδόσεις Ίνδικτος (και του Ν. Χατζηνικολάου φυσικά) ήρθαν στο μυαλό μου δυο σχολικές γιορτές που κάναμε πριν κάμποσα χρόνια στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Καματερού.
Στην αποχαιρετιστήρια γιορτή του Ιούνη λοιπόν, συμμετείχαμε με την τάξη μας μαζί με το φίλο, συνάδελφο και μετέπειτα κουμπάρο μου Αποστόλη με ένα θεατρικό δρώμενο κάθε φορά. Και τα δύο είχαν ως βασικό σημείο αναφοράς τις αθηναϊκές ταβέρνες, που αποτελούσαν και το σκηνικό όπου διαδραματίζονταν όλες οι σκηνές των θεατρικών!
Στο πρώτο θεατρικό (Ιούνης 1997) που είχε τίτλο "Τέσσερα λούμπεν κι ένα λαϊκό" διακωμωδούνταν 4 λούμπεν τραγούδια του '60 ("Είσαι το άστρο της αυγής", "Ντίρι ντίρι", "Τα ζάρια" κι ένα ακόμα που δε θυμάμαι). Το λαϊκό ήταν η γνωστή "Κανάρα" του Χρηστάκη.
Το δεύτερο (τρία χρόνια αργότερα) περιελάμβανε σκηνές από ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, που όλες διαδραματίζονταν σε ταβέρνες: "Της κακομοίρας" (διάφορα αποσπάσματα), "Τα κίτρινα γάντια" (η σκηνή με το Σταυρίδη και τον Γκιωνάκη στην ταβέρνα του Π. Ζερβού), "Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης" (η σκηνή με το Βέγγο και τον Αθ. Προύσαλη που γουστάρουν την ίδια γυναίκα-Μπ. Μοσχονά).
Και τις δύο φορές (περιττό βέβαια να σας πω ότι έπεσε "το γέλιο της αρκούδας") το σκηνικό ήταν έτσι διαμορφωμένο ώστε μετά το τέλος του θετρικού μετατρεπόταν σε κανονική ταβέρνα, με ζωντανή ορχήστρα (μια πολύ καλή κομπανία), γκαρσόνια και ψησταριές που από ώρα έψηναν! Όλα οργανωμένα από τους δασκάλους και τους γονείς!
Ο σκοπός και στις δύο περιπτώσεις ιερός: Η συγκέντρωση χρημάτων για τη δημιουργία αίθουσας πολλαπλών χρήσεων την πρώτη φορά και για την οργάνωση της σχολικής
βιβλιοθήκης τη δεύτερη. Με τα χρήματα της πρώτης εκδήλωσης στρώθηκε η αίθουσα με καινούρια πλακάκια, μπήκαν στα παράθυρα ειδικά στόρια συσκότισης, φτιάχτηκαν ράφια στους τοίχους, αγοράστηκαν καρέκλες και μεγάλα τραπέζια ανάγνωσης (8-10 ατόμων). Με αυτά της δεύτερης αγοράστηκαν βιβλία για τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης, που πολύ σύντομα έφτασαν περί τους 1.200 τίτλους! Αργότερα αγοράστηκε και εξοπλισμός Home cinema.Όλα αυτά έγιναν χωρίς την παραμικρή ενίσχυση της πολιτείας ή άλλου φορέα!
Γιατί τα θυμήθηκα και τα γράφω τώρα; Απλά γιατί αν χρειαστούμε χορηγούς στα σχολεία μας, ας ψάξουμε να τους βρούμε ανάμεσά μας κι όχι απαραίτητα στις πολυεθνικές...
